عونؑ دی ماں
اے عونؑ نوں تُوں یاد رکھیں
امڑی دا آکھا یاد رکھیں
سِر پاک حسینؑ توں وارن دے آداب سکھاندی اے
عاشور دی شب دوویں پُتراں نوں اے ماں سمجھاندی اے
عونؑ دی ماں
اے عونؑ نوں رو سمجھاوے
تیرے جیندے جی شبیرؑ میرا
اکبرؑ دی لاش نہ چاوے
زخماں وچ چُور وی ہو کے توں
شبیرؑ نوں واج نہ ماریں
جتنا وی ممکن ہووے بس مقتل وچ وقت گزاریں
اینج ویر دی پاک زیارت دا مینوں ہور وقت مل جاوے
تیرے آخری سا وِچ ماں زہراؑ نے لاش تیری تے آنا
تُوں بوسے دے کے قدماں تے سِر خود جھولی وِچ پانا اے
تینوں چاون لئی میری زخمی ماں پاسے تو ہتھ نہ چاوے
توں تکیا اے میں بچپن توں اونوں کیتا کتنا پیار اے
میری جھولی وانگوں اکبرؑ ای میرے ہنجواں دا حقدار اے
نہ امڑی تے ناراض ہوویں جے لاش تے وین نہ پاوے
جے چاہنا اے ماں راضی رئے تے رکھیں پاس عرب دا
جدوں لاش تیری تے مقتل وچ آوے سردار عرب دا
اے واجب اے تعظیم لئی خود لاش تیری اُٹھ جاوے
دو پُتر تے سِر دی چادر اے تیری ماں دا کُل سرمایا
ایناں توں ود کے قیمتی اے میری ماں زہراؑ دا جایا
بس زینبؑ نوں اے فکراں نے کیویں ویر حسینؑ بچاوے
تُسی ہاشمی او اے یاد روے رئی اکبرؔ او فرماندی
میدان وچ حوصلے ملدے نے تلوار نہیں ویکھی جاندی
اِک حیدرؑ دے اِک جعفرؑ دے رنگ وچ تلوار چلاوے
